Pierwszym projektantem, który pobrał inspirację do swojego projektu wprost ze sztuki był Yves Saint Laurent, uczeń Christiana Dior'a. W 1965 roku stworzył on słynną „Mondriankę” (oficjalna nazwa: „W hołdzie Mondrianowi” ). Była to krótka sukienka zainspirowana neoplastycznym malarstwem Pieta Mondriana. Yves Saint Laurent wykorzystał najsłynniejszą kompozycję tego artysty, która zyskała miano kultowej. Jednak, gdy sukienka została pokazana w jesiennej kolekcji projektanta wywołała przede wszystkim falę oburzenia, a nawet skandal, z racji bezczeszczenia piękna i sztuki. Saint Laurent zapoczątkował tym samym nowy trend w modzie, a mianowicie inspiracje sztuką.

Yves Saint Laurent był także autorem kolekcji zatytułowanej „W hołdzie Braque'owi” z 1988 roku. Georges Braque był wraz z Picassem twórcą kubizmu. Była to letnia kolekcja haute couture zainspirowana dziełami tego właśnie artysty. Pojawiły się w niej m.in. płaszcz z żółtozłotej satyny z wyhaftowanymi gołębiami oraz sukienki ze skrzypcami i gołębiami (jedne z głównych motywów malarskich Braque'a).

W ślad za Yves Saint Laurent'em podążyli inni projektanci, tacy jak Louis Feraud, francuski projektant mody i artysta, którego motywy malarskie zdobiły suknie jego autorstwa (kolekcja „Soie de Paris” ). Innym projektantem, czerpiącym inspiracje ze sztuki jest Jean-Charles de Castelbajac, w jego przypadku natchnienie płynie bezpośrednio z pop-artu. Stworzył on sukienkę z podobizną Andiego Warhol'a według jego najpopularniejszego autoportretu (z tzw. cieniem), a także mini-sukienki z twarzą prezydenta Obamy oraz z wielkim żółto-czarnym uśmiechem (popularny emotikon). Innym zainspirowanym sztuką dziełem Castelbajac'a jest „epistolarny” płaszcz przeciwdeszczowy, uszyty z przeźroczystego plastiku z licznymi kieszonkami wypełnionymi pocztówkami (m.in. z reprodukcjami malarskimi Wenus, Olimpii oraz obrazów Gauguin'a).

Inspiracje czerpane ze sztuki są także wszechobecne w bardziej współczesnej modzie. Można tu wyróżnić paru artystów z różnych epok, którzy wywierają największy wpływ na modę tworzoną przez ówczesnych kreatorów.
Pierwszy z nich to bez wątpienia secesyjny artysta Gustav Klimt. Projektant marki Yves Saint Laurent, Stefano Pilati parokrotnie już pobierał inspiracje ze sztuki Klimt'a. Między innymi w jesiennej kolekcji z 2006 roku, gdzie pojawiły się złocone tkaniny i złote akcenty. Również projektant Burberry, Christopher Bailey wprowadza do swoich kolekcji złocone tkaniny głównie w płaszczach i sukienkach, jaki i tkaniny w tłoczone kwiaty które pojawiały się w tłach obrazów Klimt'a.

Artystą XX wieku, którego prace również stają się natchnieniem dla projektantów jest Jackson Pollock, przedstawiciel ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Z jego malarstwa zaczerpnął włoski duet Dolce & Gabbana w swojej kolekcji na wiosnę-lato 2008. Zaprezentowali oni stroje „skrapiane farbą”, które wyglądają trochę jakby przeszły lekcję plastyki z bardzo energicznymi dziećmi. Jednak mimo wszystko odnajdujemy tu ekspresjonizm Pollock'a. Najwyraźniej widać tą tendencję w bordowo-czarnej sukni wieczorowej oraz krótkiej sukience z czarnym paskiem. Także  w kolekcji domu mody Chloe z tego samego sezonu pojawiają się „pollockowskie” inspiracje. Missoni natomiast w sezonie wiosna-lato 2009 zainspirowała włoska sztuki futurystyczna, która objawiła się głównie w doborze nadruków tkanin.

Projektantem, który czerpie wiele inspiracji ze sztuki jest z pewnością John Galliano, który projektuje dla Dior'a.  W jego kolekcjach (szczególnie haute couture) pojawia się wiele elementów historycznego stroju, takich jak turniury, krynoliny, fiszbiny, gorsety, falbany. W jednej z jego kolekcji haute couture silne zaznaczyła się także kultura Japonii, z której wcześniej na przełomie XIX i XX wieku tak szczodrze czerpali impresjoniści i postimpresjoniści (m.in. Henri de Toulouse- Lautrec który posiadał liczne drzeworyty japońskie). Galliano'wi nie pozostało również obojętne malarstwo, w swojej kolekcji haute couture, która była także uświetnieniem jego 10-lecia pracy w domu mody Christian Dior pokazał sukienkę inspirowaną obrazami barokowego artysty Caravaggio.

Natomiast młody projektant Giles Deacon inspiruje się przede wszystkim sztuką nowoczesną, jej architekturą oraz instalacjami, jak i również sztuką japońską i pop-art'em (strój Batmana). Innym artystą, który ewidentnie czerpał natchnienie z ikon oraz szeroko pojętej sztuki chrześcijańskiej jest Jean Paul Gaultier. Stroje te zostały zaprezentowane w jego kolekcji na wiosnę-lato 2007. Licznie pojawiały się tam symboliczne aureole oraz motywy religijne.

Jeżeli zaś chodzi o elementy historyczne (ich źródłami jest przede wszystkim malarstwo ubiegłych wieków) należy w tym miejscu wspomnieć o Karlu Lagerfeld'zie i jego projektach dla Chanel. W kolekcji na jesień-zimę 2009 zastosował on krezy wokół szyi, które zapewne zaczerpnął z malarstwa przedstawiającego XVI-wieczną Europę i ich władców. Również w jednej ze swoich kolekcji zaprojektował on obcas, który był wzorowany na meblach z okresu Ludwika.

Będąc przy akcesoriach należy wymienić projektanta marki Louis Vuitton, Marca Jacobs'a. Zaprosił on do współpracy przy tworzeniu torebek współczesnych artystów takich jak ilustratorka Julie Verhoeven, Takashi Murakami oraz Richard Prince. Julie Verhoeven stworzyła także kolekcję dwustronnie malowanych torebek dla angielskiej firmy Mulberry.

Jednak nie tylko projektanci mody, ale także fotografowie czerpią inspirację ze sztuki, Głównym tego przykładem jest znany i kontrowersyjny amerykański artysta David LaChapelle, uczeń Andiego Warhol'a. Jest on autorem m.in. piet, tak licznych np. w sztuce renesansu (Michał Anioł) oraz fotografii, która została stricte zainspirowana przez obraz pt. „Alegoria z Wenus i Kupidynem” („Zwycięstwo Czasu nad Miłością” )  autorstwa malarza tworzącego w epoce manieryzmu, Agnolo Bronzino.

Joanna Latarska